Εικόνα 1: Η τελική υλοτομία συστάδας καστανιάς σε
ηλικία 21-22 ετών, διακρίνονται τα παρακρατήματα (μεγάλα δέντρα), Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας (φώτο Καϋμάκης Μ.).
Στόχος της αειφορικής διαχείρισης του δάσους καστανιάς της Σιμωνόπετρας
δεν είναι μόνο η παραγωγή κατά το δυνατόν άριστων προϊόντων ξύλου εις το διηνεκές, αλλά και η διατήρηση των περισσοτέρων κοινωφελών επιδράσεων του δάσους. Η αξιοποίηση των εργαλείων της δασοκομικής επιστήμης, σε συνδυασμό με την τήρηση των διαχειριστικών μελετών και τη λελογισμένη υλοτομία, συμβάλλουν αποτελεσματικά στη διατήρηση και τη σταδιακή αύξηση της παραγωγικής ικανότητας των δασικών εδαφών.
Η διατήρηση του δάσους ως "Δάσος" αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την επίτευξη του στόχου της αειφορίας, και αυτό στην πράξη εφαρμόζεται με μεγάλη επιτυχία καθώς οι αποψιλωτικές υλοτομίες που αφήνουν γυμνό το έδαφος, εκτεθειμένο στις εξωτερικές συνθήκες, εκλείπουν παντελώς από τα Σιμωνοπετρίτικα δασικά οικοσυστήματα. Αντί' αυτού, έχουν υιοθετηθεί οι πρακτικές της αναγωγής (ιδιαίτερα σε τμήματα όπου ευδοκιμεί η οξιά) και των παρακρατημάτων (Εικόνα 1).
Η αειφορική διαχείριση του δάσους της Σιμωνόπετρας εξασφαλίζει σε ένα
μεγάλο βαθμό και τη βιοποικιλότητα. Η αγάπη των μοναχών για το δάσος και τη
φύση, δεν θα μπορούσε να μην εκδηλώνετε με τον σεβασμό των διαφόρων ειδών που
απαντώνται σε αυτά τα οικοσυστήματα. Η ελάτη (Abies psseudocilicica), η δρυς
(Quercus dalechampii), η λεύκη (Populus tremula), η πεύκη (Pinus nigra), η
σορβιά (Sorbus torminalis), το αρκουδοπούρναρο (Ilex aqyifolium), το σκλήθρο
(Alnus glutinosa), η οστρυά (Ostrya carpinifolia), ο σφένδαμος (Acer
platanoides) είναι μερικά μόνο από τα είδη που απαντώνται στο δασικό σύμπλεγμα.
Η ξεχωριστή διαχείριση και προστασία αυτών των ειδών εμπλουτίζει σε μεγάλο
βαθμό τη βιοποικιλότητα και βοηθάει στη θωράκιση και την ορθή λειτουργία του
οικοσυστήματος.
